‘ABS-CBN signed off, but our fight for press freedom won’t’
Artists, groups join journalists in ‘Black Friday Protests’ vs. ABS-CBN Shutdown
Like the previous Black Friday protests for press freedom that started last year, journalists, artists, and different groups came together to denounce the National Telecommunications Commission’s (NTC) order to shutdown ABS-CBN on May 5.
Media and artist groups like Altermidya, Concerned Artists of the Philippines, National Union of Journalists of the Philippines, and many others held protests online and offline, and mourned what they called a “dark period for free expression, reminiscent of the Marcos dictatorship.”
During the online protest, film director Joel Lamangan of the group Let’s Organize for Democracy and Integrity (Lodi) said that the attack against ABS-CBN is not an isolated case, and reminded netizens that Pres. Duterte has been intimidating media outfits like Rappler and Inquirer since the start of his administration. “Huwag tayong manahimik dahil pagsang-ayon ito sa pagyurak sa ating karapatan sa pagpapahayag,” Lamangan said.
Theater artist Monique Wilson said that although the current lockdown is a “fascist’s dream”, government cannot demolish the “strength of people’s solidarity”. “The fight for ABS-CBN is a fight for press freedom and a fight to keep alive the expression of truth,” she said. “We will continue to unite, resist, and rise against tyranny.”
Actor Baron Geisler, in a recorded message, asked for prayers especially for the thousands of ABS-CBN employees affected by the shutdown.
Prof. Danny Arao of the UP College of Mass Communication said that a franchise renewal is supposed to be a ministerial act for Congress, but is now being used for political reasons under the Duterte administration. It continues to bring a chilling effect to all other media outfits, which clearly makes it a press freedom case.
Altermidya national chairperson Prof. Luis V. Teodoro, meanwhile, encouraged all media organizations to set aside their differences and interests, and unite in opposing what he believes is an enormous attack on press freedom and free expression.
He added that all Filipinos that care for democracy and truth should come together and demand Congress to act on the network’s franchise. “What Pres. Duterte did to ABS-CBN, he can also do others,” he said.
Amid the finger-pointing among the NTC, Congress, and Malacanang, the protesters said no one is to blame but Pres. Duterte, who has openly displayed hostility towards the broadcast network. Tonyo Cruz of consumer group TXTPower stressed that Congress, the Solicitor-General, and the NTC all merely acted to grant Pres. Duterte’s wish. “Galawang diktador ang nangyaring shutdown sa ABS-CBN.”
Filmmaker Kiri Dalena also expressed how the network’s closure will go down in history as a betrayal by the Duterte administration. “It is a step towards Duterte’s Marcosian ambitions, but we will make sure we will remember this episode,” she said.
Online Black Friday protest organized by Altermidya, CAP, LODI, and IAWRT Phils.
According to Prof. Lisa Ito, secretary-general of CAP, the fight is not only for ABS-CBN but is also in the defense of our democracy and freedom.
“Palabo nang palabo ang paliwanag ng gobyerno kung bakit kailangan ang shutdown na ito sa isang napaka-importanteng panahon na kailangan ang daluyan ng impormasyon at tagahatid ng maayos na balita tungkol sa pandemic,” she said. “Pero kung napa-sign off nila ang ABS-CBN, hindi nila mapapa-sign off ang ating laban.”
The online protests of media and artist groups culminated with a community singing of ‘Bayan Ko’, a known protest song.
Fighting Tyranny
Members of the Movement Against Tyranny (MAT) also organized other activities as part of the Black Friday protests. Earlier in the day, students and members of the UP community held a lightning rally in the campus. 
The group also called its members to light a candle at 6:30 pm, the time ABS-CBN’s primetime news program TV Patrol aired. At the same time, the UP Carillon played the melody of ‘Bayan Ko’ and the ABS-CBN station ID to show the university’s solidarity with the protesters.
At 8:00, artists and filmmakers simultaneously streamed the “black screen broadcast” live on various Facebook pages to convey “what the world will look like without freedom of expression, without stories and ideas, and without the checking of truth.”
According to former Department of Social Welfare and Development (DSWD) Secretary Judy Taguiwalo, one of MAT convenors, martial law survivors like her witnessed the first closure of ABS-CBN in 1972, as part of the former dictator Ferdinand Marcos’s moves to control information and make sure he stayed in power.
“Hindi usaping ligalidad ang pagsasara ng ABS-CBN kundi utos ng Malacanang,” she said. “Ngayong panahon ng lockdown, ibaling natin ang ating galit at dismaya sa pamamagitan ng pagtuloy ng paggigiit para sa katarungan- kahit sa iba’t ibang paraan.”
With a report from Romae Chanice Marquez
The post ‘ABS-CBN signed off, but our fight for press freedom won’t’ appeared first on AlterMidya.
Release of more prisoners urged amid COVID-19
It’s been a month since PILC assisted the relatives of political prisoners in filing a petition to release on humanitarian grounds at least 22 political prisoners and other PDLs vulnerable to COVID-19. The Supreme Court deliberated on the petition on May 5, but has not decided yet.
By ANNE MARXZE D. UMIL
Bulatlat.com
MANILA – A human rights lawyer said the number of released prisoners so far is not significant especially in the context of 534 percent congestion rate of the Bureau of Jail Management and Penology (BJMP).
Kristina Conti of the Public Interest Law Center (PILC) said that while there are almost 10,000 persons deprived of liberty (PDLs) released from March 17 to April 29 according to Supreme Court Administrative Circular No. 38-2020, the number is only 7.3 percent of the total population of the BJMP as of January 2020, which is at 133,081.
Speaking in an online discussion of Second Opinion, May 5, Conti said the jails should remain at their 100 percent capacity, and therefore, the excess number should be released to attain the physical distancing recommended by the health experts.
Conti said would only take a week to release prisoners from jails. She said it is even possible to release many prisoners as possible in a day if the courts and the prosecutors would cooperate.
It’s been a month since PILC assisted the relatives of political prisoners in filing a petition to release on humanitarian grounds at least 22 political prisoners and other PDLs vulnerable to COVID-19. The Supreme Court deliberated on the petition on May 5, but has not decided yet.
The SC has issued guidelines on how to proceed with the decongestion of prisons amid the COVID-19 pandemic. Based on these guidelines, the following can now be released:
– Low-level offenders who can afford bail
– Detainees and prisoners who have stayed in jail for a long time
– Datainees in cases where the state has failed to prosecute
– Prisoners granted executive clemency by the President
Conti reiterated that those who are vulnerable to contracting the disease such as the elderly, sickly and pregnant women should be the priority for release.
“These are people who should be protected from the disease. By protection, this means that they be released and give the custody to their families or organizations,” Conti said.
She lamented that political prisoners cannot be released if the only basis would be the order released by the SC.
Why prisons are congested
Conti said that even in the past administrations, many who are jailed are in fact wrongfully accused of crime, such as activists who are slapped with common crimes or bystanders who were accused of being drug dealers.
Conti criticized the Office of Solicitor General’s for blocking their petition.
“This government tries to imply that they (political prisoners) are bad people, but it is part of the government’s systematic attack against critics,” Conti said.
Fides Lim, spokesperson of Kapatid, an organization of families and friends of political prisoners also pointed out that the congestion of prison is worsened further by the arrests made under the government’s anti-drug war campaign plus the thousands more who were arrested during the ECQ.
She said that even the SC has admitted in the case of People of the Philippines vs. Mateo (2004) that there is at least 72 percent judicial error rate on death penalty cases. This is why, she said, that this is not only a campaign of releasing prisoners to decongest detention facilities due to COVID-19 pandemic but also giving justice to those who are wrongfully accused.
“The 72 percent judicial error rate points to a broken judicial system,” Lim said.
She said this is why they are asking the SC to release the 22 political prisoners as well as ordinary prisoners who are vulnerable to the disease based on humanitarian grounds.
Lim said Solicitor General Jose Calida may have been hindering their petition, but “it will take a hundred Calidas to defeat us.”
“We know that our campaign seems to impossible in the midst of the suppression of democratic rights and the right to life. But it is just, humane and fair to demand the release of vulnerable prisoners and save lives amid the COVID-19 pandemic,” Lim said.
The post Release of more prisoners urged amid COVID-19 appeared first on Bulatlat.
XU to open school with ‘new normal’ arrangements
A Catholic multi-level school here is set to start the academic year (AY) through non-traditional arrangements for its students. This is to keep up with the “new normal” resulting from the Coronavirus Disease (COVID-19) pandemic.
Hangganan ng pakikipagkapwa
Sa wakas hindi na kailangang maghanap ng bootlegs para makapanood ng orihinal na produkisyong panteatrong Pinoy ngayong panahon ng lockdown. Ano man ang masasabi natin sa estado ng teatro at sining sa bansa, ano man ang puna natin sa labis na komersiyal na oryentasyon ng marami sa mga produksiyon ngayon, kapuri-puri ang ginagawang pag-upload ng iba’t ibang grupong panteatro ng mga video recording ng nakaraang mga produksiyon ng mga ito. Kung sino man nagpasimula nito (si Andrew Lloyd Webber yata) ngayong lockdown, maraming salamat.
Siyempre, kailangang sabihin: ibang iba ang karanasan ng panonood ng live theater sa panonood ng recording nito sa telebisyon o gaheto. Hindi ito kapalit ng panonood sa teatro. Pero kailan pa uli tayo makakabalik sa mga teatro? Kailan pa uli tayo aktuwal na magtitipon para kolektibong maranasan ang isang pagtatanghal? Kung may mga nanood sa YouTube ng video recording ng mga pagtatanghal na ito at nagkainteres sa teatro, malaking tagumpay na ito sa sining at sa hangarin nating magkaroon ng mas demokratikong akses at pagtangkilik sa teatro. Hindi na masama.
Hindi na masama na binigyan ng Resorts World at mga prodyuser nito ang masang netizens ng dalawang buong araw para mapanood ang Ang Huling El Bimbo, isang jukebox musical gamit ang musika ng ikonikong bandang Eraserheads noong 2019. Bagamat tinanggal na nila ang bidyo sa YouTube, tiyak na may nakapag-download na nito at lalabas at lalabas ang bidyong ito sa iba-ibang account. Malamang, malay sila sa katotohanang anumang content na lumabas sa Internet, kahit pa burahin ito ng orihinal na nag-upload, ay habampanahon nang nasa Internet.
Samantala, lalong hindi masama ang nauna nang pag-upload ng Dulaang UP sa mga bidyo ng ilang produksiyong panteatro sa naturang pamantasan. Kasama na rito ang pag-upload noong unang buwan pa lang ng lockdown ng bidyo ng The Kundiman Party na dula ni Floy Quintos at tinanghal ng UP Playwrights’ Theater. Nasa YouTube pa rin hanggang ngayon ang bidyong ito, kasama ang bidyo ng iba pang produksiyon.
Isang seksiyon ng populasyong Pinoy na nakakuwarantina ngayon ang odyens ng mga bidyo na ito: ang mga mamamayang may akses sa Internet at may sapat na interes rito para manood ng halos tatlong oras na bidyo. Sabihin na nating karamihan dito, iyung tinatawag na middle class: may natitirang ipon na panggastos o regular pa ring sahod para mairaos ang lockdown, at nagsusunog ng oras ngayon sa panonood ng Netflix o YouTube, abala sa Mobile Legends o iba pang online na laro. Pana-panahon, nag-aangas sila sa Facebook o Twitter hinggil sa estado ng bansa. Badtrip sila sa kalagayan natin ngayon. Madalas, sukdulan ang galit nila kay Duterte, at nag-ambag pa sa pagpapa-trend ng #OustDuterte sa Twitter. Woke, sabi nga.
* * *
Eskaktong sila rin ang sabdyek ng istorya ng Ang Huling El Bimbo (AHEB). Tatlong estudyante ng State U sina Hector (Gian Magdangal), Anthony/AJ (Phi Palmos) at Emman (Boo Gabunada), noong dekada ’90. Naging roommates sa isang dormitoryo sa eskuwela (hindi po double deck ang mga kama sa Kalayaan, ha), nasabak sa ROTC, kumain at tumambay sa mga lutong bahay sa Area 2, nakilala at nakaibigan ang isang kaedad na out-of-school youth na si Joy (Gab Pangilinan). Nakaranas ng isang malagim na pangyayari ang apat, na dahil dito’y nagbago ang landas ng buhay ng bawat isa.
Inilahad ang kuwento, sa isang bahagi, sa pamamagitan ng mga kanta ng Eraserheads. Sa kabuuan, nagtagumpay ang dula sa pagbabalanse ng tungkuling gamitin ang repertoire ng pinakasikat na bandang Pinoy (tiyak, may komersiyal na tulak ito) at mapaglingkod ang mga kanta sa pag-abante ng kuwento. Natural na ang puwesto ng mga kantang “Tindahan ni Aling Nena,” “Toyang,” “Waiting for the Bus,” at siyempre, “Minsan” sa tema ng puppy love at nagsisimulang pagkakaibigan ng tatlong estudyante sa kolehiyo – ganito rin naman kasi ang tema ng marami sa naunang mga kanta ng banda. Pati ang pagkamuhi ng Eraserheads sa ROTC at pormal na awtoridad (ang tanging rebelyon o aktibismo na hayagang tinindigan nila), may natural na puwesto sa kuwento ng mga kabataang nagrerebelde sa “andaming bawal sa mundo” (“Alapaap”). At dahil nasa State U, naisip marahil ng mga lumikha na hindi maaaring walang imahen o bahid ng aktibismo ang dula, kahit pa manipis o mababaw lang ito. “Edukasyon para sa lahat” ang plakard sa gitna ng numero ng mga kadete ng ROTC. Mababaw na aktibista lang si Emman, pinagsasabay ang “pag-ibig sa bayan” at “pag-ibig kay Mylene” at maraming puna sa “kilusan” na “hindi maintindihan” ng masa.
Samantala, nagsilbing motifs sa iba’t ibang acts ng dula ang ilang kanta na tulad ng “Ang Huling El Bimbo,” “Alapaap,” “With A Smile,””Ligaya,” at “Tikman/Bogsi Hokbu” (nilapatan ng swing/Latin beat na bersiyon na napakahusay na pinangunahan ni Sheila Francisco). May ding nagawan naman ng paraan na maisingit. Naging ekspresyong “surely” si Shirley sa kantang “Inlab Na Naman Si Shirley” (kinanta rin ng napakahusay na si Francisco), habang naging kanta para sa pagiging bakla ni AJ ang dating “Hey Jay”. Meron din namang mga kantang naipilit at pinanatili na lang ang lyrics kahit kaiba sa daloy ng kuwento: Hindi tagahugas ng pinggan ang drug runner/bagwoman na karakter (huwag nang pangalanan para walang spoiler), at mukhang hindi naman siya nasagasaan sa madilim na eskinita.
* * *
Pinag-uusapan at pinagdedebatehan sa ilang social media posts ang pihit ng kuwento ng AHEB tungo sa mas madilim na mga tema ng pagkawala ng pagkabata, pandarahas sa kababaihan, korupsiyon at paggamit ng droga sa Act 3. Sa katulad na yugto ng karera ng Eraserheads, tila nabawasan ang positibong pananaw o “ligaya” sa mga kanta nila. Pumalit dito ang irony at sinismo sa mga kantang katulad ng “Spoliarium,” “Balikbayan Box,” at iba pa.
Sa karera ng Eraserheads, tila kinatawan ng State U ang yugto ng rebelyon at kawalang pakialam ng kanilang pagkabata. Alam ng lahat na nakapag-aral at tumagal sa kampus sa Diliman na payapa at maligayang lugar ito, lalo na noong dekada ’90. Pero nang tumanda ang banda at lumayo nang lumayo ang mga miyembro nito sa pisikal at metaporikal na lugar ng Diliman, tila padilim nang padilim ang mundo ng kanilang mga kanta. Isinalamin ito sa dula. Pagkatapos ng isang nakakagulat na pangyayari na biglang nagpatigil sa masaya at walang-muwang na buhay ng tatlong lalaking karakter at lalo na ni Joy, unti-unting nagbago ang lahat. “Dumilim ang paligid,” bungad ni Joy, sa pagkanta ng “Spoliarium”. “Puwede bang itigil muna, ang pag-ikot ng mundo.”
Pero nagpatuloy ang pag-ikot ng mundo ni Joy, hanggang tumungo sa malungkot na kinahinatnan niya. Sinikap niyang magkaroon ng agency o kontrol sa kanyang mundo: itinigil ang pagpuputa matapos magkaanak, at nagtangkang putulin ang ugnayan sa pulitikong druglord (na dating ROTC kumander) na si Banlaoi (na malayo na sa persona ni Punk Zappa sa album na Circus). Pero tulad ng maraming biktima, ng pandarahas sa kababaihan, ng prostitusyon, ng nakakalulong na droga, hindi sapat ang indibidwal para makawala rito. Hinanap ni Joy ang solidarity (o pakikipagkapwa) ng tatlong dating kaibigan, pero nabigo siya rito. Ang trahedya niya, hindi trahedya ng kawalan ng agency kundi trahedyang likas na iniluluwal ng sistemang pampulitika at pang-ekonomiya. Ang trahedya niya, iniluluwal ng katayuan niya bilang babae, bilang maralita.
Maraming kahinaan si Joy, at isa na rito ang madaling mahulog sa pantasya ng pag-ibig, hindi lang sa lalaki, kundi sa posibilidad ng upward mobility (o pag-angat sa kabuhayan) na kinatawan nina Hector, Emman at Anthony.
Sa kabila nito, hindi natin puwedeng sisihin ang biktima sa trahedyang ipinataw o ipinilit sa kanya. Sa kabilang banda, puwedeng puwede nating sisihin dito ang tatlong lalaki – silang sumumpa na magiging mabuting kaibigan, sumumpa pang mabubuhay sa diwa ng kalayaan. Hindi sila kaiba sa mga miyembro ng panggitnang uri na nagsasabing mahal nila ang kapwa, sumusumpa sa panata ng kalayaan at demokrasya, pero umaatras, bumabaligtad o umiiwas sa responsabilidad tuwing may maulpit nasitwasyon o nahaharap sa estado ng kagipitan.
Sa madaling salita, isang mapait na leksiyon ng pagkamakasarili ng petiburgesya, ng limitasyon ng pakikipagkapwa sa maralita ng panggitnang uri ang AHEB. Nakakagulat ito, dahil panggitnang uri ang pangunahing odyens nito sa Resorts World, at kahit sa YouTube. Tila pangunahing pahayag ng jukebox musical na ito ang isang malutong na mura (kasinlutong ng “tangina” sa “Pare Ko”) sa walang gulugod na panggitnang uri.
* * *
Hindi nakakapagtaka na direktor si Dexter Santos kapwa ng AHEB at “The Kundiman Party” (TKP), na nagkaroon din ng huling theatrical run noong nakaraang taon at naka-upload din ang bidyo sa YouTube. Kasama rin ni Santos na sangkot sa dalawang proyekto ang mandudulang si Quintos (manunulat ng TKP at dramaturg ng AHEB). Sa unang tingin, halos walang pagkakapareho ang dalawang dula. Pero kung pag-iisipan, makikita ang pagkakatulad ng dalawa sa tema.
Parehong komentaryo ang dalawang dula sa kabalintunaan ng kulturang “woke” o pakikilahok at pakikipagkapwa ng mga nasa gitnang uri sa malawak na masang inaapi ng sistema at naghaharing rehimen. Nakasentro ang kuwento ng TKP sa karakter ni Maestra Adela (Shamaine Buencamino), matanda at retiradong pang-aawit ng Kundiman, at kasamahan sa bahay na tatlong “titas of Manila” na sina Mitch (Jenny Jamora), Helen (Stella Canete-Mendoza) at Mayen (Frances Makil-Ignacio). Nagsimula ang kuwento sa pagdating ng binatang aktibista na si Bobby (Kalil Almonte) sa tahanan niya. Kasintahan din ng apo niyang si Antoinette (Miah Canton) ang binata. Kinapanayam ni Bobby ang Maestra hinggil sa nakaraan ng huli bilang mang-aawit sa mga rali noong panahon ng naunang diktadura. Walang alam ang Maestra na ia-upload ni Bobby (Boo Gabunada) ang bidyo ng panayam. Naging viral ito – at nagbukas ng oportunidad para sa muling pakikisangkot niya sa kilusan para sa pagbabagong panlipunan.
Hindi istriktong musical ang TKP, pero marami itong musical numbers – mga kantang Kundiman na tinugtog ng mapagbirong piyanista na si Ludwig (Gabriel Paguirigan), at inawit ng apprentice ng Maestra, ang apo niyang si Anoinette, gayundin ng dating estudyante at mahaderang soprano singer na si Melissa (Rica Nepomuceno). Di kailangang sabihin, pero napakahusay ng musical numbers na ito, lalo na noong ginamit na ni Maestra ang entablado sa social media para itanghal ang Kundiman bilang porma ng protesta sa kasalukuyang pasistang rehimen. “May isang request lang ako sa mga nagrarali,” sabi ni Maestra sa isa sa viral videos niya. Tantanan na raw ang pagkanta ng nakakasawang “Bayan Ko.” Marami pang ibang makabayang kanta na puwedeng awitin.
Bukod dito, kahanga-hanga ang mahahabang balitaktakan nina Maestra, ng mga tita, at ni Bobby, hinggil sa pakikisangkot ng isang alagad ng sining at ng isang miyembro ng panggitnang uri, sa makabayang kilusan. Pero lingid sa kaalaman nila, isang mahalagang leksiyon ang mga balitaktakang ito sa limitasyon ng pakikisangkot ng kanilang uri. Kahit sa social media, kung saan sumikat na ang Maestra, virtual o walang aktuwal na pisikal na pakikisangkot na kailangan. Umaabot ng daandaanlibo ang nakikinig sa kanya. Pero nakikinig ba talaga sila sa mga mensahe niya? Gaano kaepektibo ang ganitong paglahok niya?
Sangandaan sa pakikisangkot at pakikipagkapwa ng mga karakter ang aktuwal na pagdumog ng “trolls” o mga tagasuporta ng rehimen na nagsagawa ng riot sa labas ng bahay ng Maestra. Ginulpi ng mga ito si Ludwig – sa paraang maaalala ang sinapit ng progresibong musikero sa Chile na si Victor Jara.
Sa huli, napag-alamang anak ng isang senador si Bobby. Pinapili siya nito: bumalik sa ama, o mamundok. “Huwag (mo nang pag-aksayahan ng panahon) itong ginagawa mo,” sabi ng ama, patungkol sa pagtulong ni Bobby sa Maestra sa paggawa ng viral videos. Duda ang senador na ama sa pagiging epektibo ng mga porma ng repormistang protesta tulad ng protesta sa social media. Sa saloobin niya, sinikal din si Bobby. Pero hindi niya kayang mamundok. Pipiliin niya ang komportableng buhay sa piling ng ama. Samantala, ipagpapatuloy na lang ng Maestra at mga tita ang nasimulang paggawa ng viral videos na kritikal sa giyera kontra droga at sa kasalukuyang rehimen.
Walang paghusga ang dula sa epektibidad ng mapayapang reporma at adbokasiya para mapabuti ang lipunan. Wala rin itong husga sa limitadong pakikipagkapwa ni Maestra. Pero malupit ang husga nito kay Bobby. Sa simula, si Bobby itong mapanghusga sa Maestra na atubiling makisangkot. Dogmatiko at kaduda-duda ang mga pamamaraan niya para mapuwersa ang Maestra na maging pulitikal. Pero nang masaksihan nito ang aktuwal na pandarahas ng Estado at banta sa uri, bumaligtad siya sa aktibismo.
* * *
Wala namang sinasabi kapwa sa AHEB at TKP na masama na ang makipagkapwa. Kabaligtaran pa nga nito. Maaalala ang scripted na chat nina Bea Alonzo at John Lloyd Cruz na nag-viral kamakailan. Tanong ni Bea: “Ako na ang tumulong, ako pa ang masama?” Sinagot siya ni Lloydie: Okey nga ang tumulong. Pero sapat ba ito? Paano kung wala na? Paano kung mawalan na ng panahon, rekurso o gana si Bea? Paano ba ang talagang pakikipagkapwa? Paano ba talagang nagbabago ng lipunan?
Sa gitna ng pandemyang coronavirus disease-2019 (Covid-19), ramdam natin ang pangangailangan ng pakikipagkapwa – sa anumang paraan at intensidad. Tatangkilikin ng mga maralitang nagugutom ang anumang tulong na iaabot sa kanila, mula mumunti at pansamantalang pagkain, hanggang impormasyong makakatulong sa kanila, hanggang maliit na suporta sa kanilang pangangailangan sa kalusugan. Kita at ramdam ang pagkamapagbigay ng mga mas nakakaangat-sa-buhay na mga nasa panggitnang uri. Pero alam natin: may hangganan ito. Gumagawa pa ng mga hakbang ang mga nasa kapangyarihan para mawalan agad ng gana ang middle class na tumulong sa mga maralita: ipinagbabawal ang solicitation nang walang paalam sa DSWD, ipinagbabawal ang mamigay ng relief goods nang walang permiso ng LGU.
Hindi masamang tao si Bea, sina Hector, Emman at Anthony, si Maestra Adela. Hindi masamang mga tao ang nasa panggitnang uri. Pero hangga’t nananatili silang nakakulong sa hangganan ng interes ng kanilang uri, limitado at may hanggangn din ang pakikipagkapwa nila. Mananatili ang kalakarang mapang-api kina Joy. Kaya nga, bagamat hindi tatanggihan o mamasamain ni Tiya Dely (Sheila Francisco) ang alok na tulong nina Hector, Anthony at Emman, duda siguro siyang tatagal muli ang pakikipagkapwang ito.
Gayunman, bukas ang kuwento sa anumang posibilidad. Sapat na ba ang sakripisyo at trahedya ni Joy para talagang magbago ang pag-iisip ng tatlo? Mahihigitan pa ba ni Maestra ang pakikisangkot niya? Tayong mga manonood na ang magsasabi at kikilos para maging posible ang mga ito.
Mothering sa panahon ng neoliberalismo
Walang pagtatalo— nagdiriwang ang lahat sa araw na ito. At bakit nga ba naman hindi, gayong patong-patong ang kaapihan ng mga ina sa lipunang matagal nang sumisira sa mga tahanan. Sa itinakdang araw na ito sa buong daigdig para sa mga ina, o sa seksyon ng mga nilimitahan sa lipunan upang tupdin ang heteronormative at […]
The post Mothering sa panahon ng neoliberalismo appeared first on Manila Today.
6 farmers arrested in Batangas in early Mother’s Day raid
The arrests and the disproportionate show of force were likened to the “shock-and-awe tactics of Oplan Sauron” in Negros Island.
By JUSTIN UMALI
Bulatlat.com
SANTA ROSA, Laguna – Elements of Special Weapons and Tactics Team (SWAT) and Criminal Investigation and Detection Group (CIDG) on board 47 vehicles swooped in on barangay Coral Ni Lopez, Calaca, Batangas and arrested six farmers, early morning, May 10.
Among those arrested were Leovino Julongbayan, barangay councilor and peasant leader; Virgilio Vidal, barangay secretary and leader of Samahan ng Magsasaka sa Coral ni Lopez (SAMACOLO); Marcelo Vidal, farmer, brother of Virgilio.
Also arrested were Doroteo Bautista, farmer, cousin of Agaton Bautista, leader of SAMACOLO; July Julongbayan, farmer, relative of Leovino; and, Roilan Tenorio, farmer and member of SAMACOLO.
All six were arrested on charges of illegal possession of firearms and explosives by virtue of a search warrant. They are detained at Camp Vicente Lim in Calamba, Laguna.
According to statements by Kilusang Magbubukid ng Pilipinas (KMP) and Samahan ng Magbubukid sa Batangas (SAMBAT), joint forces of SWAT and CIDG served eight search warrants which they used to “forcibly enter homes, plant guns as evidence, and arrest the six farmers.”
Reports from farmers indicated that at least 13 vehicles and two trucks arrived around midnight, May 10 and ransacked homes, broke doors and other furniture, and planted evidence.
The arrests and the disproportionate show of force were likened by SAMBAT to the “shock-and-awe tactics of Oplan Sauron” in Negros Island.
The search warrants, dated May 7, were signed by Cynthia R. Mariño-Ricablanca, executive judge in Santa Cruz, Laguna.
KMP and SAMBAT are calling for the immediate release of the six farmers, calling the arrests an “act of repression.”
“Farmers are food security frontliners and must be provided aid and production subsidies, not put to jail and threatened,” KMP said in a statement. “We call the attention of Calaca Mayor Sofronio Ona, Jr. and Batangas Governor Herminaldo Mandanas to address this reprehensible acts of the police.”
The residents of Coral Ni Lopez have been embroiled in a land dispute since the 1980s. In 1993, a collective Certificate of Land Ownership Award (CLOA) was given to the farmers by virtue of the Comprehensive Agrarian Reform Program (CARP), but loopholes in the law have allowed landlord Luis Lopez to continue his attempts to gain control over the land.
Since 2016, and even earlier, residents of Coral Ni Lopez have also suffered militarization and accusations of being members of the New People’s Army. Soldiers once accused them of being “farmers by day, NPAs by night.”
Rights groups in Batangas and Southern Tagalog are currently collating information for a fact-finding mission.
The post 6 farmers arrested in Batangas in early Mother’s Day raid appeared first on Bulatlat.
Davao City on alert for Tropical Depression Ambo
The Davao City government has advised all government and private search and rescue teams to be on alert and on full operations for possible landslide and flooding brought by tropical depression Ambo.