“The revolutionary forces must bring the struggle to a higher stage as the systematic campaign against the peasants and the activists have become much worse since I was last there,” Fernandez said.
Relentless red-tagging in Cagayan de Oro ‘scary and dangerous’
“I feel they will not stop until one of us in the list is killed,” Corrales told Kodao.
Demonizing the defense of human rights
Let’s look at what these organizations have done.
Karapatan, RMP and Gabriela sought protection from the court amid the red tagging, vilification, death threats, arrest and detention and killings of their members. Unfortunately, the Court of Appeals dismissed their petitions for writ of amparo and writ of habeas data for alleged lack of substantial evidence. That is, after the justices refused to admit testimonial evidence and other documents from these organizations.
By going to the court and by exhausting other legal remedies, Karapatan, RMP and Gabriela have underscored the failure of the state to protect their basic rights. As a signatory to the International Convention on Civil and Political Rights, the state has the obligation to protect the life, liberty and other civil and political rights of its citizens. The 1987 Philippine Constitution’s Bill of Rights is also very clear about the rights of ALL citizens – from freedom of expression, right to petition the government for redress of grievances, right to due process to right to life, liberty and property.
It should be pointed out that these organizations are being targeted for the invaluable work they do – the defense of human rights of the poor and marginalized.
Karapatan, since its founding in 1995, has been vocal against human rights violations perpetrated by state security forces in militarized communities. RMP, meanwhile, has pioneered the establishment of schools in indigenous peoples’ communities and has –for the past 50 years –provided other services to the rural poor often neglected by government. Gabriela, which turns 35 this year, has been a household name because of its consistent advocacy for women’s rights and welfare.
Demonizing these organizations seeks to undermine their advocacy and threaten our democracy. The Duterte administration attempts to destroy the credibility of all its perceived enemies, including the Church, the media and the opposition, so as to force its narratives down our throats. The most dangerous of which is the need for iron-first and bloodshed to impose peace and order. (This, of course, is a lie.)
When the state fails, nay, violates the rights of its citizens, we have all the right to do the right thing.
The post Demonizing the defense of human rights appeared first on Bulatlat.
Kabataan sa Kamara, kabataan sa protesta
Nagsimula na ang bagong termino ng mga mambabatas ng ika-18 Kongreso nitong Hunyo 30. Kasabay nito ang pagsisimula ng huling bahagi ng ikalawang yugto ng rehimeng Duterte.
PW issue 17-23
Nakasalang sa Kongreso ang maraming panukalang batas at polisiya na gustong ratsadahin ni Pangulong Duterte para palakasin ang kontrol niya sa kapangyarihan: ang Charter Change (laglag na raw ang panukalang Pederalismo—sa ngayon), kasama ang posibleng pag-ekstend sa termino ng mga nasa puwesto (kasama si Duterte); at mga panukalang pagpapalawak ng kontrol at pagpasok ng dayuhang malalaking kapital sa mga empresang Pilipino kabilang ang lupaing agrikultural, midya, at mga serbisyong panlipunan.
May “supermajority” o “sobrang mayorya” ang mga alyado ng rehimeng Duterte sa Kongreso. Ang mistulang nangunguna sa oposisyon ay ang blokeng Makabayan sa Kamara: sina Bayan Muna Reps. Carlos Zarate (na tumatakbong Speaker), Ferdinand Gaite at Eufemia Cullamat; Gabriela Rep. Arlene Brosas; ACT Teachers Rep. France Castro; at Kabataan Rep. Sarah Elago.
Inaasahang pangungunahan ng Makabayan ang paghadlang sa kontra-mamamayang mga polisiyang itutulak ng rehimeng Duterte sa Kamara. Samantala,siguradong isasampa nila ang maraming maka-mamamayang panukalang batas tulad ng pagkakaroon ng National Minimum Wage at makabuluhang dagdag-sahod sa mga manggagawa sa pribadong sektor at kawani sa gobyerno; Genuine Agrarian Reform Bill; at marami pang iba.
Sinasalamin ng Makabayan ang mga kampanya o paglaban ng malawak na kilusang masa sa bansa—ang puwersang sinasabing tunay na magtutulak sa makabuluhang panlipunang pagbabago sa bansa.
Noong nakaraang Kongreso, muling hinirang si Kabataan Rep. Sarah Elago bilang “pinakamahirap na kongresista”. Kasama niya sa pinakamahihirap ang mga kinatawan ng Makabayan – patunay na isinasabuhay ng mga ito ang simpleng pamumuhay habang puspusang nakikibaka para sa kapakanan ng sambayanan.
Nasa kanyang ikalawang termino bilang kinatawan ng kilusang kabataan si Elago. Kinapanayam siya ng Pinoy Weekly para makuha ang mga pagtingin niya at ng Kabataan Party-list sa mahirap na gawain ng progresibong mga mambabatas sa loob ng “reaksiyonaryong institusyon” katulad ng Kamara.
Si Kabataan Rep. Sarah Elago, sa piket-suporta sa mga nakawelgang manggagawa ng Pepmaco sa Calamba, Laguna kamakailan. Larawan mula sa FB account ni Sarah Elago
Pinoy Weekly: Anong impresyon mo sa institusyon ng Kongreso sa unang termino mo? Kumusta naman ang karanasan mo rito?
Rep. Sarah Elago: Ang Kabataan (Party-list), bilang natatanging kinatawan sa loob ng Kongreso ay nagpatuloy ng lahat ng mga nasimulan na sa kanyang naunang tatlong termino: Pinalakas ang laban para sa libreng pampublikong edukasyon sa lahat ng antas; nilabanan ang kontraktuwalisasyon (sa paggawa); ipinaglaban ang nakabubuhay na sahod; at ipinagtanggol ang mga karapatang pantao. Yan ‘yung Youth Agenda, na agenda rin ng Bayan (Bagong Alyansang Makabayan).
Kumbaga, kahit ako ‘yung may fresh term bilang mambabatas, mayroong nang maningning na kasaysayan ng pagkilos na sa loob ng Kongreso.
Mas nakita natin noon sa 17th Congress kung ga’no kakritikal ”yung pagkilos ng kabataan sa mga eskuwelahan, sa kanilang mga komunidad, para sa pagtutulak ng mga reporma na sila mismo ang nagbuo, at sila mismo ang nagtutulak.
Sa 17th Congress, may supermajority (ang naghaharing rehimen), na kadalasan, ‘pag sinabi ng Malakanyang na ipapasa ang isang bill, napapasa ‘yan. Pero dahil dun sa pagsangkot ng Kabataan na magtanong, na manawagan ng mas malalim na pananaliksik, kayang-kaya natin na mapaingay kung ano ‘yung mga probisyon na dapat wala sa isang bill, kung ano ‘yung mga dapat idagdag, kung ano ‘yung mga dapat ibawas. Ganun din sa ibang sektor, hindi lang sa Kabataan.
PW: Hindi ba ito mahirap? Pa’no mo siya epektibong natutulak ang mga kampanyang masa sa loob ng Kongreso?
SE: Malinaw sa amin na ang pagkakaroon ng representasyon sa loob ng Kongreso ay isang larangan para masuportahan at mapalakas ang kilusang masa ng kabataan at estudyante sa buong bansa, kaya pangunahin na pinagmumulan ng aming mga posisyon, ng lahat ng mga panukalang bills at resolutions ng Kabataan, nagmula ‘yan sa pakikibaka ng mga estudyante para sa paglaban sa komersiyalisasyon, o kaya naman, ‘yung pagtutulak ng Kabataan ng karapatan sa disenteng trabaho at pagtaas ng sahod.
Mahirap ito. Tungkulin natin sa Kabataan ay hanapin, malaman, at mapag-aralan ang katotohanan, at gamitin ito para mamulat pa ang kapwa nating mga Pilipino. Kadalasan itong katotohanan na ‘to, nababaligtad, o kaya naman, hindi pinapakinggan, o isinasawalang-bahala. Kaya ganun na lang kaimportante na iparating ng taumbayan ”yung boses nila sa mga nasa loob ng Kongreso.
PW: So nakikita ninyong kontra-mamamayan talaga ang institusyon ng Kongreso?
SE: Oo. Maraming nakikinabang na political dynasties doon sa pagpapatuloy ng pagsusunud-sunod sa dikta ng dayuhan ng (gobyerno ng) Pilipinas.
Kaya nananatili pa rin sa iilan ‘yung yaman ng bansa. At para mapanatili ‘yung ganung sistema, kinakailangan nila na magkaroon ng posisyon sa gobyerno, at lalo na sa Kongreso na may napakahalagang mandato—gumawa ng batas, magbago nito. Kaya ‘yung composition ng Kongreso ngayon, hindi na kabigla-bigla. May mga bilyonaryo, may mga milyonaryo. Dahil dun sa ganung katangian nito—na kung sino pa ‘yung malalaking tao sa lipunan natin, sila pa ‘yung nasa poder, o kaya nagagamit para magkaroon ng impluwensiya ‘yung dayuhan at interes ng negosyo sa gobyerno.
PW: Ano ‘yung signipikanteng mga kampanya na napagtagumpayan ng Kabataan Party-list—’yung napasang mga batas, mga nakontra?
SE: Malaking tagumpay ng Kabataan ‘yung pagpasa ng libreng pampublikong edukasyon. Bagamat nananatili pa rin ‘yung patakaran ng paniningil at iba pang neoliberal na mga patakaran ng komersiyalisasyon at pribatisasyon sa pampublikong mga pamantasan at kolehiyo, nakikita na rin natin ‘to bilang isang hakbang-pasulong, na inspirasyon sa maraming kabataan sa buong bansa, na kapag tayo ay nagiit, mas malaki ‘yung pagkakataon natin na maipanalo ang laban.
Bawat tagumpay na yun, hindi lang para sa batas o polisiyang iyun, kundi para sa pagpapalakas at konsolidasyon ng kilusang kabataan at mamamayan. . Nagsisilbing mitsa dito ito ng interes ng iba pang kabataan na hindi pa nakakalahok sa kampanya. Nakita nila: “Ay, may napapanalo!” Puwede pala tayo na gumawa ng campaign, tapos makahugot tayo ng mga leksiyon mula sa kanila, at magkamit din tayo ng panalo, hindi lang para sa sektor natin, pero para rin sa iba pang sektor.
PW: Kaya nakakapagpukaw talaga kayo sa masa?
SE: Oo. Bukod diyan, sa kabataan, mahalaga sa atin ‘yung usapin ng kontraktuwalisasyon.
Kaya talagang aktibo tayo dun sa paghaharang ng mga probisyon na, imbes na maiwaksi ay ginawa pang legal ‘yung kontraktuwalisasyon. Bagamat yan ay naipasa sa Kamara (ang Security of Tenure Law) sa bahagi ng kilusang paggawa, nakita natin sa kanilang mga posisyon na ito daw ay “peke,” o yun nga, “hindi totoo,” at “ginagawa lang legal ang kontraktuwalisasyon.”
Naging epektibo tayo sa engagement sa loob ng Kamara para ilantad ‘yung mga maling tunguhin, o kaya naman, ‘yung mga hindi makatwirang probisyon ng batas na yan.
Napasa din (natin) ‘yung “Free Public Internet.” Pero hindi pa tapos ang laban, kasi ang malaking isyu sa bansa natin, ‘yung patuloy na duopoly (o monopolyo ng dalawang malalaking kompanya na Smart at Globe). Dapat nating palakasin ‘yung public infrastracture ng connectivity natin para maseguro na ang mangunguna ay ‘yung interes ng tao at hindi interes ng negosyo.
Rep. Elago sa Kamara. Mula sa FB page ni Sarah Elago
PW: Ano ‘yung reaksiyon ninyo na kayo ‘yung naitala na pinakamahirap na kongresista sa 17th Congress?
SE: Hindi na dapat magtaka ‘yung ating mga kababayan kasi tayo ay representante ng isang party-list ng mardyinalisadong kabataan. Hindi matatawaran ang rekord (natin) ng hindi pagpapayaman sa puwesto, o kaya hindi paggamit ng posisyon para magpayaman. Kung meron tayong pinapayaman, ito yung karanasan, aral, at tagumpay ng kabataan para sa bayan natin, at para dun sa mas magandang kalagayan para dun sa mga hanggang ngayon, nakakaranas pa rin ng gutom at pagpapahirap.
PW: Pa’no ninyo hinaharap sa social media ang “trolling” ng mga DDS (Duterte Diehard Supporters) at ang panghaharas mismo ng nasa rehimeng Duterte sa Internet at sa labas?
SE: Sa Kabataan, tanggap natin ang kritisismo at niyayakap natin ito, dahil ito ay paraan para mapaunlad ang ating gawain, at mapaunlad ang ating mga posisyon sa isyu, at makapagpaliwanag nang mas malinaw sa ating kababayan.
Pero ibang usapin na kung ang pinag-uusapan natin ay ‘yung sistematikong mga atake para magpakalat ng pekeng balita, ng paninira, ng kasinungalingan laban sa mga kritiko, laban sa oposisyon, at laban sa lahat ng mga nangangahas na bigyan ng boses ‘yung hindi pa natin naririnig. Kaya ito’y nilalabanan natin sa pamamagitan ng pagpapaigting ng kampanya para magpaliwanag, maglunsad ng kampanyang edukasyon at pag-aaral—mula sa mga pag-oorganisa ng mga talakayan, mga fora, mga debate sa mga eskuwelahan at maski sa mga barangay. Kung nasaan man ang kabataan, puwede siya mag-ambag para magpaliwanag sa mga isyu at para mapasinungalingan ‘yung kumakalat na pekeng mga balita.
Kumbaga, pinakita natin sa termino ng Kabataan, at sa pagpapatuloy ng laban natin nitong ika-18 Kongreso, na pinapalakas lang tayo ng mga atake na ‘yan. Lalong nalalantad ang takot ng rehimeng Duterte na mabunyag ang katotohanan—na sa kabila ng mga pagpapabango sa administrasyong Duterte, hindi na kailanman maloloko ‘yung taumbayan, lalung lalo na pagdating dun sa kabi-kabilang pamamaslang, mga paglabag sa mga karapatang pantao, pang-aalipusta sa kababaihan, at pagyuyurak sa ating soberanya.
Kampeon sa abuso
Tanging ang pulang panyong panakip sa mukha ng mga manggagawa ang maaninag sa makapal na usok na pumapalibot sa loob ng pabrika. Ang usok, nagmumula sa nilulutong kemikal, para gumawa ng sabong panlaba, shampoo, sabong panghugas sa kusina, o toothpaste.
Ito, at marami pang di-ligtas na kalagayan, ang pang-araw-araw na buhay ng mahigit 600 manggagawa sa loob ng pabrika ng Peerless Products Manufacturing Corp. o Pepmaco, sa Calamba, Laguna.
“Sa baga ang kadalasang sakit namin, kaso walang proper na mask,” kuwento ni Art (di tunay na ngalan), 36, manggagawa sa Pepmaco sa Laguna. “Panyo lang ang gamit namin, o bumibili kami ng face mask sa labas.” Walang exhaust, at kakaunti lang ang blower, kuwento ng mga manggagawa. “Halos lahat kami, laging pawisan.”
Pero ang pinakamalupit, ang delikadong mga kemikal na ginagamit sa paggawa ng sabon, shampoo o toothpaste. “Kapqag kumapit sa balat mo, sunog ka talaga,” sabi pa ni Art.
Isa sa pinakabulnerable ang mga manggagawang naghuhulma ng sabon. Karamihan sa kanila, kababaihan. “Hindi sila nagpapagamit ng gloves sa bar. Kasi made-deform daw ang bar. Magmamarka ang gloves. Kaya kamay ang inihahawak sa mainit na lang na sabon.
“Ang mahalaga sa kanila, yung produkto. Hindi yung tao.”
Delikado
Tinatayang 40 porsiyento hanggang kalahati ng mga manggagawa ng Pepmaco sa Calamba ay kababaihan. Isandaang porsiyento, o lahat, naman ay kontraktuwal.
Isang Taiwanese-Pilipinong negosyanteng nagngangalang Simeon Tiu ang nagmamay-ari sa Pepmaco. Kabilang sa mga produkto ng naturang kompanya ang sikat na mga sabong panlaba (pulbo at bareta) na Champion at Calla, gayundin ang shampoo na Hana. Kamakailan, nakuha rin ng Pepmaco ang prangkisa sa paggawa ng Systema na toothpaste. Nagasuplay din ito ng surfactants para sa ibang produkto.
Sa Valenzuela City ang opisyal na address ng naturang kompanya. Pero ayon sa mga manggagawa, tinatayang 150 katao lang ang nagtatrabaho doon. Kalakhan ng mga produkto ng Pepmaco, ginagawa sa pabrika nito sa Calamba. Umaabot sa P373 hanggang P420 ang arawang sahod ng mga manggagawa rito.
Bukod sa delikadong kemikal at usok mula rito na nagdulot na ng maraming aksidente kapwa sa pabrika sa Valenzuela at Calamba, pinoproblema rin ng mga manggagawa ang halos kayod kabayong pagpapatrabaho sa kanila ng mga superbisor.
“Sa umaga, 15 minuto (ang break), 15 minuto sa lunch break. Binabawas pa yun sa overtime namin. Hindi pumapatak ng isang oras ang break time sa loob ng isang araw,” kuwento ni Ariel, 24, di tunay na ngalan, manggagawa rin ng Pepmaco sa Calamba.
Sa gabi, aniya, alas-nuwebe ng gabi hanggang alas-dos ng umaga, nakadepende pa ang break sa kung kailan matatapos ang paghalo ng kemikal para maging sabon. “Uubusin muna ang halo bago magbreak,” ani Ariel.
Kayod-kabayo ang mga manggagawa hanggang sa packing. “Tao rin ang gumagawa nun (packing),” ani Ariel. “Ambilis pa nun.”
Sa loob ng isang shift na alas-sais ng umaga hanggang alas-sais ng gabi, kailangan nilang makatapos ng packing ng 45 pallets, na 80 boxes kada pallet. Kada kahon, 36 pirasong sabon. “Minsan, gusto pa nilang sumobra dun,” ani Art.
Marami ring naaaksidente sa packing. “Sa Valenzuela, may naputulan dati ng kamay. Dito sa amin (Calamba), marami ang naputulan ng daliri, nagulungan ng jack pallet.” Tuwing nangyayari ito, walang rehistradong nars na nakaabang sa loob ng pabrika. “Kung sino lang yung HR (human resources), sila yung tutulong sa naaksidente o nagkasakit,” sabi pa ni Ariel.
“Halimbawa, kung may sakit ka sa tiyan, yung sakit sa ulo ang ibibigay sa’yo. Ang sasabihin, ‘Oh, puwede na ‘yan,’” kuwento pa ni Art.
Inirereklamo rin nila pati ang kainan sa loob ng pabrika. Pati sa pagkain, ani Art, hindi puwede magreklamo. “Kapag nagreklamo kami run, kami pa ang matatanggal. Kapag may ipis, papalitan lang ang pagkain mo pero hindi papalitan yung buong pagkaing nakahapag.”
“Manok ang pagkain araw-araw. Sa umaga, puro processed food. Nasisira ang tiyan namin,” sabi pa ni Ariel.
Inspeksiyon
Hulyo 2018 nang maglakas-loob ang mga manggagawa na ireklamo ang kompanya sa Department of Labor and Employment (DOLE).
Pinangunahan ang petisyong ito ng Pepmaco Workers’ Union, ang pederasyong kinapapalooban nito na National Federation of Labor Unions, at sentrong unyon na Kilusang Mayo Uno. Ipinasa ng pambansang tanggapan ng DOLE sa rehiyunal na tanggapan nito sa Region IV-A.
Sa naturang inspeksiyon, tinangka pa ng manedsment na itago ang tunay na kalagayan sa loob ng pabrika. “Binigyan kami ng (disposable) face masks,” sabi ni Art. Inisyuhan din sila ng mumurahing bota – na pagbabayaran din nila sa pamamagitan ng kaltas-sahod.
Sa isang kopya ng notice of results ng inspeksiyon na nakuha ng unyon, inamin ng DOLE IV-A na maraming occupational health and safety standards ang nilabag ng Pepmaco. Kabilang dito ang sumusunod: (1) kawalang akses sa fire extinguishers sa lugar ng produksiyon; (2) marumi at halos walang ventilation sa lugar ng produksiyon;
(3) Di maayos na paghawak ng mga kemikal at iba pang kagamitan at materyal sa produksiyon; (4) walang floor markings para sa mga lakaran at daanan ng forklifts; (5) walang safety signages sa lugar ng produksiyon; (6) walang doktor na nakaabang at walang safety personnel na magtataguyod ng occupational safety standards; at marami pang iba.
Pero sa kabila nito, hindi naglabas ng paborableng desisyon ang DOLE IV-A.
Sa harap ng gate ng pabrika ng Pepmaco noong Hunyo 24. Altermidya
Makatwiran
Noong Disyembre 2018, nagpaalam sa kanilang mga bisor ang 50 manggagawa na liliban sa trabaho para magdiwang ng Pasko. Istandard na praktika na ito sa kanila: kapag pinayagan ng superbisor, aprubado na ang leave.
Pero pagsapit ng Enero, sinabihan ang 50 manggagawa na tanggal na sila sa trabaho. “Marami sa kanila, matatagal na. May 12, (o) 13 taon na – basta limang taon pataas. Wala silang nakuhang benepisyo,” sabi ni Ariel.
Pagsapit ng Marso 3, may anim na muling tinanggal, kasama si Art. Mga miyembro ng unyon ang mga tinanggal. Nitong Hunyo 3, nagtanggalan muli. Kasama rito ang pangulo at pangalawang pangulo ng unyon. Hunyo 6, nagsumite na sila ng Notice of Strike. Nitong Hunyo 18, may dalawa muling tinanggal.
Madaling araw ng Hunyo 24, itinayo na ng mga manggagawa ng Pepmaco ang piketlayn, at sinimulan ang welga. Isang piketlayn, tinayo nila sa mismong main gate ng pabrika. Hinarangan ng mga guwardiya ang daanan papunta sa piketlayn para hindi makarating sa mga manggagawa ang mga tagasuporta nitong nagdadala ng pagkain. Ang sinasabi ng manedsment, wala silang karapatang magwelga dahil mga empleyado sila ng mga ahensiya, at hindi direktang empleyado ng Pepmaco — sa kabila ng pagtrabaho nila sa kompanya ng maraming taon, at sa kabila ng pagiging “essential and desirable” ang kanilang trabaho sa loob ng pabrika, sang-ayon sa rekisito ng batas para maging regular na mga manggagawa.
Nagpatuloy na nakatirik ang welga. “Lalaban kami para sa aming mga karapatan,” sabi ni Ariel. Kabilang sa mga panawagan nila: Itigil ang tanggalan, ibalik ang mga tinanggal. Siguruhin ang kaligtasan ng mga manggagawa sa loob ng pabrika. Gawing regular ang mga kontraktuwal. Makatwiran ang mga hiling.
(Matapos lumabas ang artikulong ito sa PW print issue noong Hunyo 28, 2019, ilang beses na dinahas ang piketlayn ng mga manggagawa ng Pepmaco. Nananawagan ngayon ang mga nakawelgang manggagawa ng suporta sa iba’t ibang sektor ng bansa. -Ed.)
Endangered Megamouth shark caught, slaughtered in CDO
A Megamouth shark (Megachasma pelagios) that was caught by a fisherman off Macabalan Bay Friday morning may have swum to shallow waters to prey on food, an officer from the regional Bureau of Fisheries and Aquatic Resources (BFAR-10) said.
Ama nila
Ama nila,/Nasa malakanyang ka,/Sinasamba ng mga hangal ang ngalan mo,